در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی اندازه سینه‌ها نیز بزرگ می‌شود و خانم باردار باید با توجه به این مساله اندازه سینه‌بند خود را تغییر دهد.

کفش بدون پاشنه، یا پاشنه‌بلند

هم پوشیدن کفش‌های بدون پاشنه و هم پاشنه بلند، در دوران بارداری ممنوع است. بهترین کفش برای این دوران، کفش لژدار سه سانتی است. فراموش نکنید در دوران بارداری، پاها و کمر حساس‌تر از قبل و قوزک پا ضعیف‌تر است و وزن جنین می‌تواند به راحتی تعادل خانم باردار را به هم بزند.

انتخاب کفش‌های بدون پاشنه و تخت یا کفش‌های با پاشنه بیش از چهار سانت، می‌تواند باعث درد کمر، انقباض عضلات پا و درد زانو شود.

کفشی که انتخاب می‌کنید، اگر پاشنه‌دار است، باید سه سانتی و پاشنه آن پهن باشد.

کفش‌ بنددار

برای ماه‌های آخر باید کفشی انتخاب شود که به خم شدن و بند بستن نیاز نداشته باشد، اما اگر لازم بود، خانم باردار نباید به سمت جلو خم شود یا نباید با تکیه به دیوار بند کفشش را ببندد. بهترین کار این است که روی یک صندلی بنشیند و پایش را روی ران پای مقابل قرار دهد و بند کفشش را محکم کند. برای پوشیدن جوراب نیز همین روش توصیه می‌شود.

در ماه‌های آخر بارداری مرکز ثقل بدن نیز به سمت جلو خم می‌شود و برای حفظ تعادل معمولا خانم‌های باردار شانه‌ها را عقب می‌دهند، اما این حالت باعث کمردرد می‌شود. انجام هر نوع حرکتی که دامنه حرکت مفاصل در آن بالا باشد، مثل پوشیدن لباس‌های تنگ که لازم است برای این کار دست‌ها خیلی عقب یا بالا برود، توصیه نمی‌شود.

کلا لباس و کفش بارداری باید سبک و راحت باشد و در تابستان و زمستان برحسب گرمی و سردی بدن مادر انتخاب شود. البته معمولا خانم‌های باردار ناگهان حس گرما یا گرگرفتگی پیدا می‌کنند و حرارت بدنشان بالاست و نیازی به پوشیدن لباس‌های خیلی گرم ندارند.

نپوشیدنی‌های بارداری و سه نکته پوستی

دکتر مجتبی امیری ، متخصص پوست و عضو هیئت علمی دانشگاه بقیه‌ا... سه نکته زیر را بیان می کند:

1- به دلیل تجمع آب در بدن در دوران بارداری، بیشتر خانم‌های باردار دچار ورم‌ پاها می‌شوند و پوشیدن کفش‌هایی که قبل از بارداری مناسب بود، ممکن است اواخر بارداری به‌دلیل تنگی کفش، زمینه فرو رفتن ناخن در گوشت را افزایش دهد. برای پیشگیری از این مشکل، کفش راحت بپوشید.

2- در دوران بارداری چین زیرپستان، زیربغل و کشاله ران مستعد عفونت‌های قارچی است. برای پیشگیری باید چین‌ها را خشک نگه‌داشت. از آنجا که فعالیت غدد عرق نیز در بارداری افزایش می‌یابد، خانم باردار باید لباس‌هایی از جنس الیاف نخی و پنبه‌ای بپوشد و از پوشیدن لباس‌هایی پلاستیکی خودداری کند تا از حساسیت و بروز درماتیت‌های متعاقب آن پیشگیری شود.

3- به دلیل تغییرات هورمونی در دوران بارداری، ناحیه ساق پا خشک می‌شود بنابراین خانم باردار باید پوستش را مرتب مرطوب و به جای استفاده از صابون‌ها، از پن‌های خنثی استفاده کند و از پوشیدن جوراب، چکمه یا لباس‌هایی با الیاف پشمی که خارش را افزایش می‌دهد، خودداری کند.

دکتر شیرین نیرومنش، فوق‌تخصص طب مادر و جنین و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران معتقد است:

«معمولا لباس‌های بارداری، گشاد و راحت هستند و جنس لطیفی دارند، اما گویا مادران جوان امروز، تمایلی به پوشیدن این لباس‌ها ندارند.

تعجب می‌کنم وقتی می‌بینم خانم بارداری که برای معاینه‌‌ آمده است، بیش از 10 دقیقه وقت صرف می‌کند تا با فشار و زحمت، شلوار جین تنگی که پوشیده، از پایش خارج کند. بیشتر آنها هم می‌گویند اصلا در این لباس‌ها راحت نیستند و اذیت می‌شوند، اما از پوشیدن لباس‌های گشاد بدشان می‌آید، اما به همه خانم‌های باردار توصیه می‌کنم به هیچ‌وجه شلوار جین نپوشند، چون ضخامتی که این شلوار دارد و مدل آن که چسبان است، مانع تبخیر رطوبت بدن می‌شود و خود این لباس عامل ایجاد عفونت است.

لباس خانم باردار باید به او آرامش بدهد چون هر چقدر اعصاب مادر راحت‌تر باشد، رشد و سلامت جنینی که در شکم دارد، بهتر خواهدبود.

حتما تجربه کرده‌اید روزی که یک لباس نامناسب و ناراحت به تن دارید یا کفش نامناسبی پوشیده‌اید، چقدر بیشتر از روزهای دیگر خسته و دچار تنش می‌شوید. این تنش برای افراد معمولی هم مضر است، اما برای خانم باردار، زیان آن بیشتر خواهد بود. اگر از پوشیدن شلوار جین خوشتان می‌آید، حداقل شلوارهای مخصوص بارداری را که طرح پارچه‌شان جین‌مانند است، انتخاب کنید. این شلوار نباید ضخیم باشد و مانع حرکت بدنتان شود.

پیراهن مخصوص بارداری یا بلوزهای مخصوص که زیر سینه پیلی دارند و جنسشان هم نخی و لطیف است، برای یک خانم باردار بهترین هستند.

سعی کنید رنگ لباسی که می‌پوشید، روشن و ملایم باشد تا به شما آرامش بدهد. رنگ‌های آبی و سفید به‌خصوص در فصل گرما، بهترین انتخاب هستند.

در جنس لباس دقت کنید، چون پوست خانم باردار حساس و خشک می‌شود و الیاف مصنوعی مخصوصا اگر لباس تنگ باشد و به پوست بچسبد، باعث آسیب می‌شود. این لباس‌ها از نظر بهداشتی هم مشکل‌ساز هستند، چون جلوی تبخیر عرق را می‌‌گیرند و زمینه را برای ابتلا به عفونت قارچی مساعد می‌کنند.

هرچند پوشیدن یک لباس نامناسب تاثیر مستقیمی روی سلامت و رشد جنین ندارد، اما لباس تنگ احساس آرامش را از مادر می‌گیرد و این ناآرامی روی جنینش تاثیر خواهد داشت. فشار لباس روی شکم باعث افزایش دمای بدن و عرق کردن زیاد هم می‌شود که به این طریق آب بدن از دست می‌رود. همزمانی این موضوع با فصل گرم و نیاز بیشتر بدن به آب برای سلامت مادر مضر است.

توصیه دیگر به خانم‌های باردار، پوشیدن کفش مناسب است. از آنجا که مرکز ثقل بدن خانم در ماه‌های آخر بارداری به هم می‌خورد و نمی‌تواند مانند قبل تعادل خود را حفظ کند، احتمال پیچ‌خوردن پا و زمین‌خوردن او بیشتر می‌شود. بهتر است کفش چرمی و با پاشنه‌ای سه سانتی‌متری باشد. کفش پاشنه‌ بلند، به کمر فشار می‌آورد و از نظر ایمنی خطرناک است.»

همانطور که می دانید بیماری های مزمنی مانند دیابت، فشار خون و بیماری های قلبی از شایع ترین بیماری های دنیای امروز اند. بنابراین تداخل های دارویی این بیماری ها از مهم ترین ها خواهند بود که از قرار زیر هستند:

فشار خون بالا

اگر شما علاوه بر فشار خون بالا، به بیماری انسداد مزمن ریوی یا همان COPD نیز مبتلا هستید، لازم است بدانید داروهای مصرفی برای درمان COPD مثل آلبوترول و کورتیکواستروئیدها (کورتون ها) می توانند فشار خون را بالا ببرند.

همچنین در مبتلایان به فشار خون که به دلیل ابتلا به افسردگی، از داروهای ضدافسردگی مانند ونالافکسین و فلوکستین استفاده می کنند، فشار خون بالا خواهد رفت.

داروی سلکوسیب که معمولا برای درمان استئوآرتریت استفاده می شود، همچنین ممکن است فشار خون را افزایش دهد.

دیابتی ها

کورتون های مصرفی برای درمان COPD می تواند قند خون را افزایش داده و دیابت را بدتر کند.

در مبتلایان به بزرگی پروستات نیز مصرف داروهایی مانند فلومکس و یا آتنولول، با مخفی کردن علائم افت قند خون مانند لرزش باعث می شوند فرد دیابتی از افت قند خون خود مطلع نشود و این قطعا خطرناک خواهد بود.

مبتلایان به COPD

اگر این بیماران مبتلا به فشار خون بالا و یا آنژین صدری هم باشند، مصرف داروهای بتا بلوکر مانند پراپرانولول می تواند علائم ریوی را بدتر کند.

بیماری قلبی

داروهای درمان کننده COPD نظیر آلبوترول، ضد افسردگی های سه حلقه ای مانند ایمی پیرامین و داروهای مهار کننده COX-2  که برای درمان استئو آرتریت استفاده می شوند، می توانند بیماری قلبی را تشدید کنند.

پوکی استخوان

کورتون هایی که برای درمان COPD استفاده می شوند، معمولا باعث کاهش تراکم استخوانی خواهند شد.

داروهایی مانند گلی بن گلامید که در دیابت استفاده می شوند و داروهای درمان کننده ریفلاکس معده مانند امپرازول، باعث تسریع کاهش توده استخوانی خواهند شد.

مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی

داروهای درمانی پوکی استخوان مانند آلندونات و داروهای درمانی آلزایمر می توانند وضعیت فیبریلاسیون دهلیزی را در این بیماران بدتر کنند.

ریفلاکس یا زخم معده

در این بیماران، مصرف داروهایی مانند وارفارین و یا کلوپیدوگرل که در بیماری های قلبی توصیه می شود، همچنین ضد التهاب های غیر استروئیدی مانند بروفن می تواند خونریزی ها و زخم های گوارشی را بدتر کند.

بیس فسفانات های مصرفی در مبتلایان به پوکی استخوان همچنین می تواند برگشت اسید از معده به مری و سوزش سر دل را در این بیماران تشدید کند.

چطور می توانیم این خطرات را کاهش دهیم؟

بدون شک هرچه داروهای کمتری مصرف کنیم، خطرات تهدیدکننده سلامتی مان هم کمتر خواهد بود. درباره کاهش داروهای مصرفی تان از پزشک خود سوال کنید.

خیلی وقت ها دیده می شود که مصرف یک داروی خاص ده سال قبل به دلیل مبتلا شدن فرد به یک بیماری برای او توصیه شده است و با گذشت سال ها اگرچه بیماری درمان شده و دیگر نیازی به خوردن آن دارو وجود ندارد، اما چون فرد تصور می کند که خوب بودنش وابسته به مصرف آن دارو است، نا آگاهانه به مصرف آن ادامه می دهد.

تغییر روش زندگی، برنامه غذایی و فعالیت بدنی قوی ترین و مهم ترین عواملی هستند که می توانند ما را از مصرف برخی داروهای بی نیاز کنند.

بیماری هایی مثل دیابت، چربی خون و فشار خون به طور قابل توجهی از سبک زندگی فرد تاثیر می پذیرند و خیلی وقت ها می توان با داشتن برنامه غذایی صحیح و فعالیت بدنی مناسب از مصرف این داروها بی نیاز شد.

اطلاع و آگاهی پزشکان از تداخل های دارویی و عوارض آنها باعث شده در انتخاب دارو برای هر بیمار دقت بسیاری داشته باشند تا اینگونه تداخل های دارویی به حداقل کاهش یابد. بنابراین فراموش نکنید که هنگام مراجعه به پزشک، حتما لیست داروهای مصرفی خود را همراه داشته باشید تا پزشک بتواند بسته به داروهای مصرفی شما، بهترین درمان را انتخاب کند.

آلودگی انسان به تخم توکسوپلاسما فقط در زنان باردار مشکل زاست و اثرات بدی روی جنین دارد. لذا مادران باردار بایستی از گربه و مخصوصا خاک آلوده به مدفوع گربه دوری کنند و گوشت را کاملا بپزند و بعد بخورند.

همچنین موقع باغبانی حتما دستکش بپوشند و بعد از آن حتما دست های خود را با آب و صابون بشویند.

عفونت قارچی کرم حلقه ای

عامل این بیماری یک کرم نیست، بلکه قارچی است که به شکل حلقه ای رشد می کند. این قارچ بیماری زا در خاک و نیز روی پوست زندگی می کند.

کودکان به راحتی این بیماری قارچی را از یکدیگر می گیرند، مانند کودکان مهدکودکی. همچنین می توانند از بچه گربه هم بگیرند.

این عفونت قارچی معمولا فقط افراد جوان، زنان باردار، افراد مسن و یا کسانی که سیستم ایمنی بدنشان به خوبی کار نمی کند را مبتلا می کند.

این بیماری به راحتی با استفاده از کرم در انسان و شامپو و قرص در بچه گربه درمان می شود.

گربه های بزرگ تر به ندرت این قارچ را دارند، مگر اینکه سیستم ایمنی بدنشان آسیب دیده باشد.

ژیاردیا و کریپتواسپوریدیا

این انگل ها باعث اسهال می شوند و اغلب در آب زندگی می کنند و شما می توانید این انگل ها را از جایی که گربه تان گرفته، بگیرید.

همچنین می توانید انگل های ژیاردیا و کریپتواسپوریدیا را به گربه تان منتقل کنید.

ولی معمولا تمیز نگه داشتن محل نگهداری گربه می تواند ابتلای به این انگل ها را کم کند.

سالمونلا

باکتری سالمونلا نیز در صورت عدم رعایت بهداشت، از گوشت آلوده به انسان منتقل می شود.

گاز گرفتن و چنگ زدن گربه

مهم ترین مشکلی که در رابطه با گربه وجود دارد، گاز گرفتن و چنگ زدن آن است.

اگرچه میزان گاز گرفتن گربه خیلی کمتر از گاز گرفتن سگ است، ولی گاز گربه خیلی آلوده است و نباید آن را سبک شمرد.

برخی افراد فقط با یک بار گاز گرفتن گربه، دچار عفونت خون می شوند.

باکتری موجود در دهان گربه به اندازه باکتری موجود در دهان سایر حیوانات و یا میمون سمی نیست، ولی به دلیل اینکه دندان گربه، حشراتی را به زیر پوست تزریق می کند، باکتری های موجود در دهانش محل مناسبی برای رشد و تکثیر پیدا می کنند.

چنگ گربه، یک باکتری به نام بارتونلا (Bartonella) را به انسان منتقل می کند که باعث ورم غدد لنفاوی می شود.

این باکتری معمولا در بچه گربه وجود دارد و بیشتر افراد بدون درمان خاصی، آن را پشت سر می گذارند و بهبود می یابند.

بنابراین به طور خلاصه باید گفت که بیماری های زیادی بین انسان و گربه وجود دارد، ولی تعداد بیماری هایی که گربه می تواند به انسان انتقال دهد، کم است.

بیشتر این بیماری ها توسط بچه گربه ها به انسان منتقل می شوند و در جمعیت انسانی نیز کودکان بیشتر به این ویروس ها و بیماری های عفونی مبتلا می گردند.

حتی با یک بار بیمار شدن، بیشتر افراد از بیماریی که گربه به آنها انتقال داده است، بهبود می یابند، بر خلاف بیماری های ویروسی که ما انسان ها به هم انتقال می دهیم، مانند ویروس اچ آی وی (بیماری ایدز)، ویروس هرپس (تبخال) و ویروسهپاتیت که به راحتی درمان نمی شوند.

در طول ستون فقرات ما مفاصل بسیار ریزی وجود دارند که در دو طرف هر مهره قرار می گیرند.این مفاصل در اثر حمل کیف های سنگین آسیب می بینند و بیماری هایی ایجاد می کنند که بعضی از آنها هیچ گاه به طور کامل درمان نمی شوند.

کیف سنگین می تواند باعث ابتلا به دیسک کمر و گردن شود. در این بیماری بافت نرم داخل دیسک از آن خارج شده و فشار زیادی به عصب های اطراف خود وارد می کند. با افزایش سن این اتفاق در درصد زیادی از مردم رخ می دهد، اما حمل کیف سنگین می تواند زمان ابتلا به دیسک را تا چند ده سال جلو بیندازد. تعجبی ندارد که امروزه حتی نوجوانان به دلیل ابتلا به دیسک کمر در بیمارستان بستری می شوند.

گردن

زمانی که شما کیفی را روی شانه خود می اندازید، گردن به طور طبیعی به سمت دیگر متمایل می شود تا تعادل وزنی برقرار شده و شما راحت تر بتوانید بار اضافی را حمل کمک کنید. این حالت باعث کشیده شدن عضلات گردن در بخش نزدیک به کیف و فشرده شدن عضلات و بافت ها در قسمت دیگر گردن می شود. به این ترتیب فاصله بین گردن و شانه ها افزایش پیدا می کند.

مشکل اینجاست که این قسمت از گردن محل تجمع تعداد زیادی از رشته های عصبی است که از سر به تمام بخش های بدن متصل می شوند. وارد کردن فشار به این رشته ها می تواند باعث بروز درد در گردن، شانه ها و تورم عضلانی شود. به مرور زمان عضلات این قسمت دچار اسپاسم شده، فعالیت شان محدود می شود و دردهای شدید را به وجود می آورند.

بازوها

بازویی که کیف را حمل می کند، حین راه رفتن ثابت باقی می ماند، اما این حالت با شکل طبیعی بدن ما سازگار نیست.

بدن ما طوری طراحی شده که در حال راه رفتن، دستان مان در دو طرف آن حرکت کند. اگر شما حرکت یک یا هر دو دست خود را محدود کنید، بدن باید تلاش بیشتری برای حفظ تعادل انجام دهد.

عصب های داخل بازوها هم ممکن است در اثر فشار حمل کیف آسیب دیده و دچار دردهای مزمن شوند.

پاها

حتما سعی کنید این آزمایش را در خانه انجام دهید. روبه روی آینه قدی بایستید و یک بار همراه با کیف و یک بار بدون کیف در مقابل آن راه بروید. با این کار متوجه می شوید که اسکلت بدن شما حین حمل بار، تا چه اندازه تغییر می کند.

هنگامی که شخصی کیف به همراه دارد، شکل راه رفتن او تغییر می کند، به طوری که فشار زیادی به مفاصل پا وارد می شود. در دراز مدت این فشار زانوها را درگیر کرده و بافت های نرم آن را از بین می برد.

هنگام حمل کیف، قدم های شما کوتاه تر می شود تا بدن بهتر بتواند وزن اضافی را کنترل کند. به این ترتیب عضلات و زانوهای شما نسبت به زمانی که کیف همراه ندارید، انرژی و فرسایش بیشتری را متحمل می شوند.

کیف خود را سبک کنید

سعی کنید تا آنجا که ممکن است کیف خود را سبک کنید. در بدترین حالت یک کیف با وسایل داخل آن نباید بیشتر از 10 درصد از وزن بدن تان باشد. اگر مجبور شدید در یک روز کیف سنگینی با خود حمل کنید، مرتب آن را روی شانه های خود جابه جا کنید.

بسیاری از مردم عادت می کنند کیف خود را روی یک سمت از بدن بیندازند و در طول 20 یا 30 سال هیچ وقت عادت خود را عوض نمی کنند. همان طور که گفتیم این کار فشار زیادی به گردن وارد می کند و حتی ممکن است باعث ابتلا به سردردهای مزمن شود.

جنس کیف تان خوب نیست!

هنگام خرید کیف حتما به جنس و وزن آن توجه داشته باشید. این موضوع خصوصا در مورد کیف لپ تاپ اهمیت بیشتری پیدا می کند. به این موضوع فکر کنید که وسایل شما حداقل دو تا سه کیلوگرم وزن دارند، پس سعی کنید کیفی بخرید که کمترین وزن ممکن را داشته باشد.

کیف های پارچه ای و پلاستیکی وزن بسیار کمی دارند. اگر معمولا لوازم گرانبها یا مهمی با خود حمل نمی کنید، خرید این کیف ها می تواند انتخاب مناسبی باشد.

هر چه پهن تر، بهتر

کیف های سنگینی که بند نازکی دارند، به مراتب فشار بیشتری به عضلات شانه وارد می کنند. استفاده از بندهای فلزی هم به هیچ وجه در کیف ها توصیه نمی شود، زیرا هم به وزن آنها اضافه می کنند و هم فشار بر شانه را افزایش می دهند.

بندهای پهن وزن را به طور مساوی روی شانه پخش می کنند و مانع از خم شدن آن به اطراف یا عقب می شوند. شاید تعجب کنید اگر بشنوید که یک بند کیف استاندارد باید حداقل شش سانتی متر پهنا داشته باشد. در قسمت تماس بند کیف با شانه هم از مواد خاصی استفاده می شود که فشار وارد شده به شانه را کاهش می دهد.

اول یاد بگیرید بعد کیف بخرید!

یکی از اشتباهات رایج به خصوص بین نوجوانان، استفاده غلط از کوله پشتی است. با وجود آنکه کوله پشتی ها دو بند دارند، بسیاری از افراد فقط از یک بند استفاده می کنند. با این کار شکل طبیعی بدن به شدت به هم می ریزد و شما ناخودآگاه به یک سمت خم می شوید.

هنگامی که کوله پشتی را روی کمر خود می اندازید، به این نکته توجه داشته باشید که انتهای کیف باید تقریبا تا انتهای قفسه سینه شما پایین بیاید. قرار گرفتن کیف پایین تر از این حد، کمر شما را به سمت عقب خم می کند و شکل S مانند ستون فقرات را از بین می برد.

کیف های ارگونومیک

کیف های ارگونومیک طوری طراحی شده که وزن را به طور متعادل روی تمام قسمت های بدن تقسیم می کند و شما در هیچ نقطه ای فشار اضافه را حس نمی کنید. محفظه ها و قسمت های مختلف طوری قرار گرفته اند که قرار دادن اجسام مختلف مانند لپ تاپ، کیف پول و لوازم آرایشی تعادل وزنی را حفظ کند. این کیف ها وزن را از شانه ها و گردن دور کرده و به طور مساوی روی کمر پخش می کنند.

این بار اگر برای خرید کیف به بازار رفتید، حتما این نوع کیف ها را هم امتحان کنید. حتما سبکی و طراحی فوق العاده آنها برای تان جالب خواهد بود.

اندازه مهم است

با اینکه خیلی از خانم ها به این نکته توجه ندارند، اما هر شخص باید بر اساس قد و وزن خودش کیف انتخاب کند. زنان قد بلند محدودیت زیادی در خرید کیف ندارند، اما تا حد ممکن سایز کیف آنها باید متوسط باشد. زنان کوتاه قد حتما باید یک کیف کوچک انتخاب کنند که هنگام قرار گرفتن روی شانه در فاصله نزدیکی نسبت به بدن قرار بگیرد.

اندازه بند کیف باید طوری تنظیم شود که آن را بالای ران ها نگه دارد. در غیر این صورت، کیف شما هنگام راه رفتن جلوی دست و پا را می گیرد و با تکان خوردن های بی مورد تعادل بدن را به هم می زند.

چه وزنی، چه کیفی؟

خانم های دچار اضافه وزن باید از کیف های گرد و دایره شکل اجتناب کنند، زیرا ظاهر آنها را چاق تر نشان می دهد. کیف های مربعی یا مستطیلی برای این گروه انتخاب ایده آلی است. این شکل ها ظاهر آنها را لاغرتر نشان می دهد و قدشان در نگاه دیگران بلندتر به نظر می آید.

خانم هایی که جثه کوچک و وزن کمی دارند بهتر است کیف های مربعی شکل و کوچک انتخاب کنند. انتخاب کیف هایی که طرح هایی با خطوط عمودی دارند و کیف های تک رنگ نیز به این گروه توصیه نمی شود.

توجه به این نکات ضروری است

ضربان‌سازها معمولا بین 10 تا 15 سال عمر می‌کنند، اما طول عمر این دستگاه‌ها بستگی به مدت زمان استفاده از سوی بیمار نیز دارد.

دکتر شمس‌زاده با اشاره به این موضوع، توضیح می‌دهد:

«اختلال ضربان قلب در برخی افراد دائمی نیست و فقط گاهی این اختلال به وجود می‌آید. در چنین شرایطی، باتری قلبی فقط در مواقع لازم شروع به کار می‌کند، اما در بیمارانی که دچار اختلال دائمی ضربان قلب هستند، باتری به طور مرتب ضربان ایجاد می‌کند و به این ترتیب طول عمر آن کاهش می‌یابد.

زمانی هم که باتری تمام شود متخصص قلب، ژنراتور دستگاه را تعویض می‌کند. به همین دلیل مراجعه مرتب چنین بیمارانی به کلینیک‌های تخصصی قلب ضروری است.»

باتری قلب مراقبت می خواهد

گاهی ممکن است باتری قلبی دچار اختلال عملکرد بشود که این اختلال ممکن است ناشی از سیم‌ها یا مدارهای الکتریکی دستگاه یا تمام شدن عمر باتری باشد.

دکتر شمس‌زاده با تاکید بر این که دارنده باتری قلبی باید به طور مرتب تحت نظر متخصص قلب باشد و وضع باتری را هر سه ماه یکبار بازبینی کند، می‌گوید:

«بی‌توجهی به اختلال عملکرد دستگاه ممکن است اثرات جبران‌ناپذیر و مرگ بیمار را به دنبال داشته باشد. بر این اساس، ضروری است بیمار هر نوع تغییر در تعداد ضربان قلب، یعنی کاهش یا افزایش یا بروز هر نوع سرگیجه و تهوع را که ناشی از اختلال ریتم قلب است، بسرعت پیگیری کند.

توجه داشته باشید تاخیر در مراجعه به مرکز درمانی تخصصی در صورت بروز اختلال در ضربان قلب، به ایست قلبی بیمار منجر خواهد شد.»

امواج خطرناک یا بی‌خطر برای باتری قلبی

آیا موبایل، مایکروویو، سیستم‌های تشخیصی درمانی و سیستم‌های امنیتی فرودگاه‌ها روی باتری قلب تاثیر دارد؟

دکتر شمس‌زاده در پاسخ می‌گوید: «امواج مایکروویو برای بیماران دارای باتری قلبی بی‌خطر است، اما هنگام استفاده از موبایل، بیمار باید آن را درسمت مقابل باتری قلبی‌اش بگیرد، یعنی اگر ضربان‌ساز در سمت چپ بدن کاشته شده است، با دست راست و گوش راست از موبایل استفاده کند و آن را در جیب چپ نگذارد.

استفاده از سیستم‌های تشخیص بیماری به غیر از ام‌ آر آی نیز روی دستگاه ضربان‌ساز قلب تاثیر منفی نمی‌گذارد. گرچه بتازگی باتری‌هایی عرضه شده است که در مواجهه با امواج ام‌آر‌آی نیز دچار اختلال نمی‌شود.

نکته مهم دیگر آن که دارندگان باتری قلبی هرگز نباید در محیط‌هایی که برق فشار قوی وجود دارد و میدان مغناطیسی در اطراف آن ایجاد می‌شود، قرار بگیرند.

سیستم‌های امنیتی فرودگاه هم مشکل خاصی برای باتری قلبی ایجاد نمی‌کند، گرچه قبل از عبور از این دستگاه‌ها بهتر است مامور فرودگاه در جریان قرار بگیرد.

ملاحظه خاص دیگری از نظر تغذیه‌ای یا نوع فعالیت روزمره برای افرادی که باتری قلبی دارد، وجود ندارد، یعنی این بیماران می‌توانند از فعالیت عادی روزمره و تحرکات ورزشی سبک مانند پیاده‌روی برخوردار باشند.»

دکتر منوچهر قارونی فوق تخصص قلب و عروق نیز می گوید:

«باتری قلب یا پیس میکر (pacemaker) وسیله ای است که در بیماران قلبی که دچار اختلال ریتم قلب هستند و یا افراد پیر و مسن که حملات ایست قلبی دارند، استفاده می شود.

این بیماران به علت کاهش ضربان قلب احتیاج به باتری یا پیس میکر دارند.

پیس میکرها انواع مختلفی دارند. نوع معمولی آن ها یک سیم برقی از باتری است که در زیر پوست بالای قفسه سینه کاشته می شود و توسط یکی از سیاهرگ های دست به داخل بطن راست گذاشته می شود و این باتری در دقیقه 70 ضربان قلب تولید می کنند.

گذاشتن این باتری در بیماران قلبی باعث می شود فرد دیگر ایست قلبی نداشته باشد.

نوع دیگری از دستگاه ها که شوک هم می دهد، وقتی که قلب دچار اختلال شدید در بطن شود، دستگاه تشخیص داده و شوک می دهد و نمی گذارد مرگ صورت گیرد.

این پیس میکرها 10 تا 15 سال می توانند به کار خود ادامه داده و بعد از 15 سال باید این باتری ها را تعویض کرد.

استفاده از این باتری ها بسیار زیاد است و تعداد زیادی از افراد با این باتری ها زندگی می کنند.»

آلرژی و آسم آلرژیک و برونشیت

مانند بهار، در پاییز هم بیماری های آلرژی و آسم و مخصوصا آسم آلرژیک شیوع بالایی به خود می بینند. آسم آلرژیک در این فصل بسیار شایع تر از خود آسم است. چیزی حدود 90 درصد آسم های کودکان و 50 درصد آسم های بزرگسالان در این فصل آسم آلرژیک است.

علت آن است که میزان مواد آلرژن (مانند گرده های گیاهان، گردوخاک و قارچ ها) در هوا و محیط اطراف ما افزایش پیدا می کند. این علائم مخصوصا در روزهای بادی، روزهایی که میزان آلاینده های هوا بالاتر از حد معمول است و همچنین در مواجهه با دود سیگار و گردوخاک تشدید می شود.

بنابر مطالب گفته شده پاییز فصل پرخطری برای ابتلا به بیماری های ریوی و برونشیت های مزمن است. شیوع بالای آسم های آلرژیک و غیر آلرژیک از یک طرف و تضعیف سیستم ایمنی و مستعد شدن بدن برای بیماری های عفونی از طرف دیگر وضعیت را برای بیماران ریوی و عفونت های ریوی خطرناک می کند.

بنابراین افراد دارای سابقه بیماری های ریوی باید بیش از پیش مراقب سلامتی خود باشند. البته آسم آلرژیک معمولا همپای بیماری برونشیت پابرجا نمی ماند و خوشبختانه ماهیتی فصلی دارد و مهم ترین مشکلی که ایجاد می کند، مشکلات تنفسی است.

مهم ترین اقدام برای پیشگیری از ابتلا به این دسته از بیماری های پاییزی و داشتن روزهای آرام در طول پاییز، تهویه مناسب اتاق ها و عدم مواجهه با آلرژن های موجود در هوا است.

این مساله مخصوصا برای مبتلایان به آسم اهمیت دارد که باید سعی کنند در فصل پاییز بیشتر در خانه بمانند و از تهویه مناسب منزل اطمینان حاصل کنند.

زخم های معدی و روده ای

یکی دیگر از بیماری های شایع این فصل از سال، زخم های گوارشی است که می تواند علت های زیادی داشته باشد، از جمله سیگار کشیدن، الکل، استرس، عادات غذایی غلط، بیماری های مزمن، عوامل ژنتیکی یا عفونت باکتری هلیکوباکتر پیلوری.

شایع ترین علامت تغییر اشتها، درد و استفراغ است. دردهای گوارشی معمولا بعد از مصرف وعده های غذایی بیشتر می شود و جز مراجعه به پزشک ور پیگیری جدی درمان، چاره ای نخواهند داشت.

بیماری های روماتوئیدی

بیماری های روماتوئیدی مانند آرتریت در طی پاییز جدا شایع می شوند. به دلیل کاهش دمای هوا در پاییز، درد و حساسیت مفاصل در این فصل بیشتر می شود. حمام آب گرم، طب سوزنی، داروهای ضدالتهابی و پماد های ضد درد و همچنین اجتناب از پیاده روی بیش از حد در هوای سرد و بارانی مهمترین اقدامات موثر در کاهش ناراحتی ها برای افراد مبتلا به آرتریت است.

در صورت وجود دردهای شدید مفصلی در این فصل، مصرف ویتامین های گروه بو کلسیم و همچنین توجه به برنامه غذایی از جهت این مواد مغذی با تقویت رگ های عصبی و نیز استخوان ها در کاهش علائم نقش موثری را بر عهده دارند.

پوشیدن لباس های گرم و انجام نرمش های درمانی از دیگر توصیه ها برای این بیماران است. فراموش نکنید که ورزش ها باید حتما در فضای خانه و در شدتی انجام شود که باعث ایجاد درد نشود.

نارسایی قلبی

بیماری های قلبی از دیگر خطرات تهدیدکننده سلامتی در فصل پاییزند. بدن در تلاش است که خود را با تغییرات فصلی تطبیق دهد و این باعث تحمیل بار اضافی بر سیستم قلب و عروق خواهد شد. بنابراین این فصل برای مبتلایان به بیماری های قلبی احتیاط هایی را به همراه دارد و پیگیری هرچه دقیق تر و جدی تر درمان های این بیماری ها در فصل پاییز توصیه می شود.

چاقی

چاقی هم از جمله مشکلاتی است که در پاییز شیوع بیشتری پیدا می کند. بدن انسان برای محافظت از بدن در فصل های سرد قادر است چربی را در خود جمع کند و آن را هم به عنوان منبع انرژی و هم جهت حفظ گرما در بدن به کار بگیرد. بنابراین محیط برای افزایش وزن و چاقی فراهم خواهد شد.

از آنجایی که بخشی از این تجمع چربی در درون بدن انجام می شود، ممکن است در ظاهر چاقی مشهود نباشد، اما منجر به افزایش خطر بیماری هایی مانند دیابت، افزایش فشار خون و تصلب شریان ها خواهد شد. برای حفظ وزن طبیعی لازم است ضمن توجه به فعالیت بدنی منظم، مصرف سبزیجات، میوه ها و ویتامین هایی مانند ویتامین ث را افزایش دهید. فراموش نکنید این افزایش مصرف میوه و سبزی ها علاوه بر کنترل وزن، نقش مهمی در افزایش قدرت سیستم ایمنی بدن برعهده دارند.

مشکلات پاییز برای مردان

برخی مشکلات سلامتی در فصل پاییز ممکن است تنها در میان مردان ایجاد شوند، برای مثال بسیاری از مردان اولین حملات بالینی اختلالات پروستات و همچنین ناتوانی های جنسی را در فصل پاییز تجربه می کنند.

سایر میکرب هایی که از طریق بزاق دهان پخش می شوند، با چسبیدن به سطح داخلی گونه ها، زبان، دهان و دندان ها تاثیر خود را می گذارند.

یک نمونه از این میکروب ها، باکتری استرپتوکوک می باشد که باعث بروز چندین بیماری میکروبی واگیردار می شود، مانند بیماری های عفونی لثه و گلودرد چرکی.

نکته مهمی که بایستی به خاطر بسپارید این است که سطح مجاری تنفسی یعنی بینی، دهان و گلو به هم متصل هستند و از بافت های مشابهی ساخته شده اند.

در نتیجه، میکروب هایی که در بزاق دهان وجود دارند، می توانند در سایر قسمت های مجاری تنفسی نیز پیدا شوند. بنابراین حتی سرماخوردگی و آنفلوآنزا و سایر بیماری های عفونی تنفسی می توانند از طریق بزاق دهان بین افراد پخش شوند.

بیماری های عفونی ناشی از زخم های دهان

تبخال

تبخال توسط ویروس هرپس سیمپلکس-1 ایجاد می شود. بر خلاف بیماری های میکروبی ای که از طریق بزاق دهان انتشار می یابند، این ویروس از طریق زخم باز روی لب و نزدیک دهان منتقل می شود.

اگرچه تبخال در تمامی مراحل آن مسری است، اما وقتی زخم آن باز است و ترشح دارد، بیشتر سرایت می کند.

بیماری دست، پا و دهان

بیماری دست، پا و دهان توسط ویروس کوکس ساکی (کوکساکی) ایجاد می شود و یکی دیگر از بیماری های میکروبی است که از طریق زخم های باز در دهان پخش می شود.

این بیماری در کودکان، مخصوصا آنهایی که در مهدکودک ها و شیرخوارگاه ها نگهداری می شوند، شایع است. این بیماری از طریق آلوده شدن دست به مدفوع کودک موقع تعویض پوشک او، منتقل می شود.

وقتی دست آلوده به دهان زده شود، این بیماری وارد بدن می گردد.

ولی آفت دهان، عفونی و مسری نیست

بر خلاف زخم تبخال و زخم بیماری دست و پا و دهان، زخم های آفت واگیر ندارند و از طریق بزاق دهان و روبوسی کردن منتقل نمی شوند.

درباره ویروس اچ آی وی (HIV) و ویروس هپاتیت B چه می دانید؟

ویروس اچ آی وی (ایدز) و ویروس هپاتیت ب که از راه خون و رابطه جنسی منتقل می شوند، در بزاق دهان نیز وجود دارند.

ولی علی رغم وجود ویروس ایدز در بزاق دهان، این ویروس هرگز نمی تواند از این طریق منتقل شود.

در مقابل، انتقال ویروس هپاتیت B و نیز هپاتیت A و C از طریق بزاق دهان اثبات شده است.

مکانیسم دفاعی طبیعی دهان در برابر میکروب ها

بزاق دهان با عمل شستن دهان، به طور طبیعی آن را تمیز می کند. سایر دفاع های ضدمیکروبی بزاق شامل آنتی بادی ها و سایر پروتئین های ضدمیکروبی (مثل لیزوزیم) و فلور طبیعی دهان است. باکتری های خوب بدن که از رشد باکتری های بد جلوگیری می کنند را فلور طبیعی می گویند.

انتقال میکروب ها از طریق بزاق دهان زمانی اتفاق می افتد که دفاع طبیعی دهان در برابر میکروب ها کاهش پیدا کند.

به عنوان مثال بیماری های عفونی لثه در کسانی که دچار کمبود ویتامین ث هستند، دیده می شود و یا برفک دهان که توسط قارچی به نام کاندیدا ایجاد می شود، بیشتر در افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند، رخ می دهد.

در افرادی که دچار کم آبی بدن هستند، ترشح بزاق کاهش می یابد و میزان باکتری های دهانشان چهار برابر می گردد.

البته درد ناشی از روماتیسم قلبی، پلی آرتریت است، به این معنا که محل درد ثابت نیست و به صورت گردشی حس می‌شود؛ به عنوان مثال، مفصل زانوی راست متورم و دردناک شده و پس از بهبود این ناحیه، تورم و درد در مچ دست چپ بروز می‌کند. بعد از مدت کوتاهی هم این درد در مچ پای چپ احساس می‌شود و با از بین رفتن درد این ناحیه، کم‌کم پای راست درگیر خواهد شد.

بسیاری از بیماران مبتلا به روماتیسم قلبی می‌پرسند که تا چه زمانی باید دارو مصرف کنند؟ در پاسخ به این افراد باید گفت مصرف داروهای قلبی، مادام‌العمر است و مانند مبتلایان به فشارخون، دیابت و سکته قلبی باید تا آخر عمر دارو مصرف کنند تا با مشکلی مواجه نشوند. بنابراین با بهبود موقتی دردهای ناشی از بیماری، نباید مصرف داروهای تجویز شده را خودسرانه قطع کرد.

این علامت را در دانش‌آموزان جدی بگیرید

گاهی اوقات ممکن است در بیماری روماتیسم قلبی، درگیری سیستم مغز و اعصاب نیز وجود داشته باشد که با حرکات پرشی و غیر ارادی و سریع اندام‌ها، ضعف عضلانی و اختلالات خلقی مشخص می‌شود. حتی یکی از نشانه‌های بسیار مهم این بیماری در کودکان سنین مدرسه، تغییر دستخط آنهاست که با پیشرفت بیماری عصبانیت، بی قراری و اختلال در راه رفتن هم بروز می‌کند.

در مواردی از روماتیسم قلبی، لایه‌های مختلف قلب درگیر شده و بسته به این‌که کدام لایه (داخلی، پرده قلب یا عضله قلب) آسیب دیده، علائم و به دنبال آن درمان‌ها متفاوت خواهد بود. اگر لایه داخلی قلب درگیر شود، تنگی و نارسایی دریچه میترال و همچنین تنگی و نارسایی آئورت ایجاد می‌شود.

معمولا آسیب‌هایی که روی دریچه‌های قلبی ایجاد می‌شود دائمی بوده و برگشت‌پذیر نیست، اما علائم و ناراحتی‌های ناشی از این بیماری‌ها را می‌توان به وسیله درمان دارویی، جراحی‌های ترمیمی یا تعویض دریچه یا استفاده از بالون و... کاهش داد.

آسیب پرده قلب نیز بروز بیماری پریکاردیت را به همراه دارد. به این ترتیب غشایی که دور قلب را می‌پوشاند، دچار التهاب شده و این التهاب باعث محدودیت در کارایی عمل پمپاژ قلب خواهد شد. شایع‌ترین علامت پریکاردیت یک درد تیز و شدید خنجر مانند در مرکز یا سمت چپ قفسه سینه (نزدیک قلب) است که گاهی اوقات این درد به سمت گردن یا شانه نیز انتشار می‌یابد. همچنین این درد ممکن است به آسانی با علائم یک حمله قلبی اشتباه گرفته ‌شود و هنگام خوابیدن یا در زمان نفس کشیدن عمیق، درد معمولا بیشتر خواهد بود.

عرق کردن و خستگی نیز از دیگر علائم بیماری قلبی است.

در صورتی هم که عضله قلب درگیر شود، سلامت فرد به خطر می‌افتد و عوارض ناشی از آن می‌تواند به مرگ بیمار منجر شود. البته خوشبختانه در چند دهه اخیر آمار مبتلایان به تب روماتیسمی کاهش چشمگیری داشته و در موارد نادری خطرساز شده است، زیرا در صورت رعایت بهداشت شخصی، درمان به موقع گلودردهای چرکی و پیروی از یک رژیم غذایی سالم احتمال بروز این بیماری غیرمسری نزدیک به صفر خواهد بود.

در عین حال در صورتی که گلودرد فرزندتان بیش از دو هفته ادامه پیدا کرد و با درد مفصل و قرمزی شکم همراه بود، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد تا از عوارض قلبی احتمالی ناشی از روماتیسم قلبی پیشگیری کنید.

درمان روماتیسم قلبی

در بیماران مبتلا به روماتیسم قلبی (تب روماتیسمی حاد) دو گروه درمان وجود دارد؛ درمان آنتی‌بیوتیکی ضداسترپتوکوکی و درمان تظاهرات بالینی بیماری.

در مرحله اول درمان آنتی‌بیوتیک به سرعت آغاز می‌شود، اما اهمیت پیشگیری‌های ثانویه را نباید نادیده گرفت تا از عفونت استرپتوکوکی مجدد در دستگاه تنفس فوقانی جلوگیری شود.

معمولا دوره درمان بسته به شرایط بیمار و قسمت‌های درگیر متفاوت است و این احتمال وجود دارد بیمار تا مدت‌ها تحت نظر باشد و داروهای مختلفی دریافت کند.

آنتی‌بیوتیک‌های به درد بخور

دکتر ابراهیم رزم‌پا، متخصص گوش، حلق و بینی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز با تاکید بر درمان بموقع گلودردهای چرکی اظهار کرد:

در بیماری‌های ویروسی شرایط عمومی بیمار خوب بوده و معمولا تب، حالت ضعف و خستگی بروز می‌کند، اما در بیماری‌هایی با عامل میکروبی و باکتریایی بویژه گلودرد چرکی، علاوه بر این که حال عمومی بیمار مطلوب نیست، حالت ضعف شدید و خستگی نیز وجود دارد.

همچنین دوره بروز بیماری‌های ویروسی معمولا کوتاه است و خود‌به‌خود هم بهبود می‌یابد. این در حالی است که در بیماری‌های عفونی میکروبی، باید متناسب با نوع آن دارو استفاده شود.

از طرفی در گلودردهای ویروسی نیازی به تجویز آنتی‌بیوتیک نیست، اما در گلودردهای چرکی کودک باید به صورت منظم و دوره‌ای البته تحت نظر پزشک آنتی‌بیوتیک مصرف کند، زیرا روماتیسم قلبی از عوارض گلودردهای چرکی و آنژین استرپتوکوکی است.

بزرگسالان نگران نباشند

از آنجا که روماتیسم قلبی فقط تا پانزده سالگی بروز می‌کند، بزرگسالان در معرض این بیماری قرار ندارند. بنابراین حالا که در فصل سرماخوردگی و آنفلوآنزا و بیماری‌های اینچنینی قرار داریم، بهتر است بیشتر مراقب بچه‌ها باشید و اگر دچار سرماخوردگی شدند خطر روماتیسم قلبی را با وجود شایع نبودن جدی بگیرید و به جای دادن انواع و اقسام داروها و درمان‌های خانگی، در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید.

تاری دید یکی از علائم شایع این بیماری است؛ البته در این مورد هم باید دقت داشته باشید که همه افراد سالم

و کسانی که هیچ مشکلی ندارند نیز ممکن است گاهی این حالت را تجربه کنند، بویژه زمانی که فرد به صورت

ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته برمی‌خیزد، اما دردناک شدن یکی از چشم‌ها هنگام حرکت به طرفین و از

دست دادن بینایی همان چشم پس از گذشت چند ساعت یا چند روز، یکی از نشانه‌های بیماری ام‌اس است.

گاهی شخص متوجه کاهش قدرت و توانش می‌شود؛ به عنوان مثال ممکن است هنگام بالا رفتن از پله حس

کند پاهایش ضعیف‌تر از قبل شده است و گاهی نیز یک سمت بدن فرد دچار ضعف شدید می‌شود.

یکی دیگر از علائم بیماری ام‌اس مشکلات تعادلی است؛ در این حالت شخص کم‌کم حس می‌کند تعادل ندارد،

دائم زمین می‌خورد یا هنگام راه رفتن بدنش به یک طرف متمایل می‌شود.

هیچ یک از علائم ام‌اس گذرا و لحظه‌ای نیست؛ به این معنی که تاری دید، عدم تعادل، کاهش قدرت و... حتما

باید حداقل 24 ساعت ادامه داشته باشد تا بتوان به بروز این بیماری شک کرد. بنابراین افراد نباید با تجربه کردن

لحظه‌ای چنین علائمی، نگران ابتلا به ام‌اس شوند.

ام‌اس انواع مختلفی دارد

بسیاری از افرادی که دچار این مشکل هستند، هیچ وقت با علامت خاصی روبه‌رو نمی‌شوند؛ به طوری که حتی

تا زمان فوت، این بیماری بروز نمی‌کند و چه‌بسا افرادی که به دلایل دیگری مانند تصادف مورد بررسی پزشکی

قرار می‌گیرند و در آن زمان بیماری ام‌اس آنها که هیچ علامتی نداشته است، تشخیص داده می‌شود. درصدی از

بیماران نیز فقط یک بار دچار علائم بیماری می‌شوند و این مساله دیگر هیچ وقت تکرار نمی‌شود.

عمده بیماران مبتلا به ام‌اس، هر چند ماه یک بار با علامت جدیدی روبه‌رو می‌شوند. اغلب بیماران چنین وضعیتی

دارند که به این نوع ام‌اس عودکننده ـ بهبودیابنده می‌گوییم.

البته در گروهی از این بیماران ممکن است بیماری به شکل پیش‌رونده تغییر کند، یا این که برای تعداد کمی از

افراد از ابتدا ممکن است ام‌اس به شکل پیش‌رونده وجود داشته باشد که در این حالت بیماری دائما بدتر

می‌شود.

با مبتلایان به MS همدلی کنید

در حال حاضر با توجه به درمان های کنترل کننده، این بیماری پیش آگهیخوبی دارد، این در حالی است که در ابتدای اختلال، فرد مبتلا دچار شوک و اضطراب شدیدی می شود و در واکنش به ابتلا، علایمی مانند بی قراری، ناامیدی، وحشت زدگی و گریه زیاد را نشان می دهد.

پزشک و همراهان باید با رفتار مناسب و درک احساسات فرد مبتلا به MS ، دوره بیماری را برای وی آسان کنند،

چرا که در این دوره، بیمار معمولا خود و دیگران را سرزنش می کند که بهترین توصیه همدلی با بیمار است.

در اینجا 5 گام کنترل کننده این بیماری را برایتان می گوییم.

گام اول؛ پذیرش بیماری بعد از تشخیص

برای پذیرش بهتر، پزشک باید جنبه های خوش بینانه بیماری را مطرح کند. گاهی سکوت پزشک و بیان

احساسات از سوی بیمار می تواند او را آرام کند. سپس پزشک باید با توضیحات کوتاه در مورد بیماری و راه های

درمانی، بیمار را راهنمایی کند.

گام دوم؛ مدیریت درمان در فاز حاد و درمان های کنترل کننده

لازم است پزشک و بیمار در زمینه درمان، همکاری لازم را داشته باشند. تشریح بیماری و دلایل پزشک برای

تجویز دارو و اقدامات لازم جهت کنترل بیماری و رعایت این موارد از سوی بیمار می تواند نقش موثری در مدیریت

درمان به ویژه در مراحل حاد و درمان های کنترل کننده داشته باشد.

گام سوم؛ مدیریت کنترل استرس ها

مدیریت کنترل استرس در مبتلایان به MS ، یکی از گام های اساسی در کنترل بیماری و پیشگیری از عود مجدد

بیماری است. میزان استرس در مبتلایان 62.2 درصد است، در حالی که در افراد عادی میزان استرس 30 درصد

است بنابراین استرس در عود و شدت بیماری موثر است.

گام چهارم؛ مدیریت مسائل اجتماعی

شغل، ازدواج، فرزندآوری و تحصیل نیازمند مشاوره و مددکاری است. بنابراین لازم است مبتلایان به MS از لحظه

ای که بیماری آنها تشخیص داده می شود، در تمام مراحل زندگی فردی و اجتماعی خود از مشاوره پزشک

متخصص و مددکاران استفاده کنند.

گام پنجم؛ مدیریت درمان علایم همراه با MS

مشکلات و عفونت های ادراری، سفتی ، دردها و بی حسی اندام ها، بهداشت زندگی و توانبخشی نقش

موثری در کنترل بیماری و پیشگیری از عود مجدد آن دارد.

روحیه خوب، امید به زندگی، هنر، تحرک بدنی، تغذیه سالم و رعایت بهداشت خواب نقش موثری در مبتلایان به

MS دارد. همچنین توصیه می شود مبتلایان با کنترل استرس های خود، شرایط آرامی را ایجاد کنند.

افزایش فشار خون از یک طرف و باریک شدن عروق از طرف دیگر کاهش قابل توجهی در خونرسانی به اندام ها و عملکرد قلبی ایجاد خواهد کرد و نتیجه چیزی نیست جز اعمال فشار بالا و بالاتر بر قلب.

دیابت همچنین می تواند خطر ایجاد لخته های خونی را نیز بالا ببرد که منجر به سکته مغزی می شوند. سکته زمانی روی می دهد که جریان خون به مغز حتی برای چند لحظه مسدود می شود و سلول های مغزی که برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند، از فعالیت باز می مانند.

دیابت همچنین افراد را مستعد نارسایی قلبی خواهد کرد. بیماری که در آن توانایی قلب برای پمپاژ خون در سطح بدن کاهش پیدا می کند. پس می تواند منجر به تنگی نفس و بی نظمی ضربان قلب شود.

خطرات بیشتر در صورت ابتلا به کلسترول بالا، فشار خون بالا و چاقی

علاوه بر خود دیابت، بیماران مبتلا به دیابت معمولا به سایر عوامل خطر بیماری های قلبی نیز دچار اند، مانند چاقی، فشار خون بالا و چربی خون بالا.

چاقی و فشار خون بالا قلب را مجبور می کنند تا سخت تر و شدیدتر از حد معمول کار کند و این خود باعث افزایش خطر حملات قلبی و سکته می شود.

سطح کلسترول بد یا همان LDL در خون بیماران دیابتی معمولا بالاتر از حد طبیعی و سطح کلسترول خوب یا همان HDL در خون آنها پایین تر از سطح سلامت است.

افراد مبتلا به دیابت همچنین معمولا سطح تری گلیسیرید بالاتر از نرمال خواهند داشت. به مجموعه این تغییرات، دیس لیپیدمی یا همان اختلالات چربی خون گفته می شود و این نیز عامل خطری جدی در ابتلا به بیماری کرونر قلب و سکته است.

همانطور که می دانید استروژن، هورمون محافظ قلب و کاهش دهنده خطر بیماری های قلبی است، به همین خاطر است که در سنین قبل از یائسگی، خطر بیماری های قلبی در خانم ها کمتر از آقایان هم سن و سال آنهاست. با نزدیک شدن به دوران یائسگی و قطع قاعدگی، سطح استروژن پایین آمده و این سیستم محافظتی قلب ضعیف تر می شود.

اما از طرف دیگر ابتلا به دیابت حتی در دوران قبل از یائسگی نیز اثر حفاظتی استروژن در مقابل بیماری های قلبی را کاهش خواهد داد.

بد نیست این را هم بدانید، برای قرار گرفتن در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی لازم نیست که حتما به دیابت شدید مبتلا باشید.

افزایش سطح قند خون و حتی اختلالات قند خون در حد مرحله پیش از دیابت نیز می تواند خطر بیماری های قلبی را به طور قابل توجهی افزایش دهد.

اما فراموش نکنید همه این خطرات را می توان به حداقل کاهش داد. کافی است در درجه اول به وضعیت قند خون خود تسلط کامل داشته باشید و با رعایت رژیم غذایی و پیگیری درمان های توصیه شده توسط پزشک و البته تغییر سبک زندگی و فعالیت بدنی، قند خون را کنترل کنید.